Wieś leży w rozległej kotlinie na wysokości 270m n.p.m., po prawej orograficznie stronie Wisłoki, nad dwoma potokami, które często wylewały doprowadzając do powodzi i niszcząc cały dorobek mieszkańców. Pierwsza wzmianka o niej była w dokumencie z 1365r., należała do parafii w Załężu i starostwa niegrodowego w Osieku. Z tym, że Długosz dodaje iż była własnością rycerza, a pierwotnie nazywała się „Schirchowa". Nie jest wykluczone, że osada istniała jeszcze wcześniej.
Osadnictwo na jej terenie sięga czasów neolitu. Świadectwem jest rozległe cmentarzysko kurhanowe w pobliżu wsi. Jest to największe skupisko liczące ponad 400 mogił kurhanów w Małopolsce.
Swierchowa przez kilka wieków była wsią w dzierżawie. Należała kolejno do Wojrzyków, Stadnickich, Mniszchów. Po likwidacji starostwa osieckiego była w rękach Zborowskich, później Bodowskich i Włodków, a u schyłku XIX wieku kupił ją Ferdynand Kaikstein.
W czasie I i II wojny światowej Swierchowa dzieliła losy Osieka Jasielskiego i całej okolicy.